Wysypka wiosenna

  Wypełzły na powierzchnie. Już są. Widoczne, chociaż szare i nijakie. Wystarczy, że zrobiło się ładniej, cieplej, słonecznie. Korki na chodnikach. Idą pojedynczo i parami. W zastraszająco szybkim tempie tworzą grupy skoncentrowane na ławkach, przy placach zabaw.
  Mam wrażenie, że emitują infradźwięki. Pojawia się jedna i za chwilę nadciągają kolejne. Przez krótką chwilę badają teren. Wyciągają telefony komórkowe, bo akurat teraz naszła je chęć na trajkotanie. Wypływa z ich ust papka zbita ze słów kupiłam, ugotowałam, a Marysia powiedziała, mo właśnie podła, no nie zrobił i musiałam znowu sama, wpadnę na kawkę kochanieńka,pewnie że wpadnę ... W między czasie krzyczą uważaj, nie zabieraj, nie słoneczko,to nie do ciebie,oddaj chłopcu foremkę ... Już po chwili łączą się i paplają, że tak ładnie na dworze, bo ostatnie dwa tygodnie jedna siedziała z chorym w domu, a druga to prawie trzy i jeszcze ona chora była, a ten piach to kiedy wymienią, bo jak jedna była w ciąży, to wtedy wymieniali, a Jaś już prawie półtora roku ma i ona to chciała rodzić naturalnie, bez znieczulenia ale poród był kosmicznie trudny. Aha, aha... ja to chciałam karmić ale nie miałam pokarmu. Eeeee, uuuuu nie możesz nie mieć mleka. Każda ma. Nie chciałaś karmić, bo ja to nie mogłam ale wiesz kosmiczny poród.
  Tak to trwa, aż nadejdzie pora obiadu, pozbycia się kupy zwalonej w pieluchę lub zmiany grupy na tę, która akurat obserwuje sąsiadów.
  Zwrot akcji. Kluczowy moment dnia. Wtedy wspinają się na wyżyny.
  Jestem socjopatką. Nie chcę i nie umiem. Nie umiem i nie chcę nawiązywać z tym gatunkiem jakichkolwiek relacji. Klepać o czyimś bajzlu, skoro swojego mam po kokardę. Licytacji, która lepszą w stadzie jest.
  Wymiotuję wewnętrznie. Oddalam się od stada, niczym wyleniała i kulawa owca.  Pewnie powiedzą, że to moje nasypało piachu na bujaczke.

  A ja Was mam na focie matki! He he he, tse tse tse;)